Św. Barbara

Patronką grupy pielgrzymkowej z terenu dekanatów  ropczyckiego i wielopolskiego jest św. Barbara.

Urodziła się na przełomie III i IV wieku w Nikomedii, stolicy Bitynii (obecnie Turcja) jako córka bogatego i wpływowego człowieka o imieniu Dioskur. Była jedynaczką i odznaczała się ponoć niezwykłą urodą. Przy tym zdolna i inteligentna.

Ojciec pragnął uchronić ją nie tylko przed zgubnym wpływem zepsutej ówczesnej młodzieży, ale także przed chrześcijaństwem. Jednakże Barbara spotykała się z niewielką grupką chrześcijan. Prowadziła także korespondencję z wielkim filozofem i pisarzem Orygenesem z Aleksandrii. Pod jego wpływem przyjęła chrzest i złożyła ślub czystości. Nie wiemy dokładnie ani kiedy, ani w jakich okolicznościach poniosła śmierć. Przypuszcza się, że stało się to w Nikomedii, w 305 lub 306 r., kiedy nasilenie prześladowań za panowania cesarza Maksymiana Galeriusza (305-311) było najkrwawsze.

Ojciec dowiedział się o wszystkim, gdy córka odrzucała kolejnych kandydatów do jej ręki. Pragnąc wydać ją za mąż i złamać opór dziewczyny, zbudował wieżę, w której ją uwięził. Sądził, że w ten sposób wybije jej z głowy wiarę w Chrystusa. Jej zdecydowana postawa
wywołała w nim wielki gniew. Bojąc się o swoją wysoką pozycję i urząd, sam stał się prześladowcą córki. Przez pewien czas Barbara była głodzona i straszona, żeby wyrzec się wiary. Kiedy to nie poskutkowało, ojciec zaprowadził ją do sędziego i oskarżył. Zginęła
ścięta mieczem, według legendy katem wykonującym wyrok był jej własny ojciec.

Jako patronkę dobrej śmierci czcili św. Barbarę przede wszystkim ci, którzy na śmierć nagłą i niespodziewaną są najwięcej narażeni: górnicy, strażacy, hutnicy, marynarze, rybacy, minerzy, saperzy, żołnierze, kamieniarze, więźniowie, strażnicy itp. Polecali się jej
wszyscy, którzy chcieli sobie uprosić u Pana Boga śmierć szczęśliwą. Do tych ostatnich należał św. Stanisław Kostka i nie zawiódł się. Kiedy był bliski śmierci, a właściciel wynajętego przez Kostków w Wiedniu domu, protestant Kimberker, nie chciał wpuścić kapłana z Wiatykiem, wtedy zjawiła mu się św. Barbara w asyście dwóch aniołów i udzieliła mu Komunii świętej.

W Ropczycach znajduje się studnia św. Barbary. Według przekazu została wykopana w czasie epidemii cholery na polecenie samej św. Barbary, którą mieszkańcy błagali o ratunek od zarazy. Kiedy zaczęto pić wodę tylko z e studni epidemia ustała.

W ikonografii św. Barbara przedstawiana jest w długiej, pofałdowanej tunice i w płaszczu, z koroną na głowie, niekiedy w czepku. W ręku trzyma kielich i Hostię (według powyższej legendy tuż przed śmiercią anioł przyniósł jej Komunię św.). Czasami ukazywana jest z wieżą, w której była więziona (wieża ma zwykle 3 okienka, które miały przypominać Barbarze prawdę o Trójcy Świętej), oraz z mieczem, od którego zginęła.

Zapraszam wszystkich, którzy w obecnym czasie epidemii chcieliby pielgrzymować między innymi w intencji ustania pandemii, czy też za dotkniętych chorobą członków rodziny, do wyruszenia na szlak pielgrzymki w grupie św. Barbary.