Pielgrzymkowa gwara

Słownik Gwary Pielgrzymkowej

Aniołku! – ulubiony zwrot Księdza Przewodnika, stanowiący na ogół wstęp do totalnego zbesztania pielgrzyma, który w gruncie rzeczy jest porządnym facetem (bez względu na płeć), co na końcu besztania stwierdza sam Przewodnik.

Asfaltówka – uczulenie na kurz i asfalt objawiające się zaczerwienieniem skóry i/lub wysypką – głównie na nogach. Przechodzi samorzutnie po powrocie w cywilizowane warunki. Na trasie doraźnie (głównie psychicznie) pomaga smarowanie Calamitum lotion. Najbardziej narażeni są ci, którzy próbują – wbrew regulaminowi – chodzić w szortach lub mini spódniczkach.

Bąbel – niespodziewana, niezasłużona (na ogół) narośl pokutna na kończynach dolnych, często (ku rozpaczy medyków) przekłuwana znaczkiem.

Baza – miejsce pobytu VIP-ów pielgrzymkowych.

Brat – każdy pielgrzym płci męskiej.

Kilometr – wartość zmienna, oscylująca wokół 1000 metrów (mierzona cyrklem lub w warunkach polowych – gumką).

Koedukacja – w odniesieniu do noclegów surowo wzbroniona.

Kwatermistrz – wie, gdzie kto nocuje, ale nikomu nie powie.

Lewa wolna – nie oznacza amnestii dla komunistów w ramach miłosierdzia chrześcijańskiego, a jedynie pozostawienie na lewej stronie drogi przejazdu dla samochodów (albo innych pojazdów).

Mycie – czynność polegająca na zobaczeniu zimnej wody.

Padalce – ci, którzy padli na trasie i nie chcą (lub nie mogą) iść dalej.

Pielgrzymka – 1. Jeden wielki odpoczynek przenoszony z miejsca na miejsce. 2. Każdy pielgrzym płci żeńskiej.

Plebania – miejsce, gdzie księża zdejmują sutanny.

Podciąganie ogona – zbieranie grupy do kupy.

Przeprośna górka – Magiczne miejsce amnezji pielgrzymkowej, czyli co złego to nie ja.

Przewodnik pielgrzymki – człowiek, który wie, co się dzieje na końcu pielgrzymki, będąc na jej czele; wie, co się dzieje na trasie, będąc na bazie; wie, jaka zupa będzie na obiad za trzy dni, a denerwuje się tylko drobiazgiem, czy pielgrzymka wejdzie o ósmej rano czy o dziesiątej trzydzieści na Jasną Górę; zwykle uzbrojony w głośnomówiącą tubę.

Sanepid – służba pielgrzymkowa, która zajmuje się zbieraniem śmieci, a nie nadzorem sanitarno-epidemiologicznym.

Sekretariat – funkcja przypisana do komputera – służba (jednoosobowa, niezależna), bez której Przewodnik Pielgrzymki zginąłby.

Siostra – każdy pielgrzym płci pięknej, czyli jak kto woli – pielgrzymka.

Tubowy – pielgrzym niosący tubę lub osoba odpowiedzialna za wyznaczanie osób do noszenia tub.

Tuptanie – podstawowy krok pielgrzyma przy wejściu na asfalt z piaszczystej, leśnej drogi.

Zakładamy skarpetki! – hasło oznajmujące, że za pięć minut kończy się odpoczynek.

Zdechlaki – ci, którym się wydaje, że dalej już iść nie mogą.

Znaczek – oznakowanie pielgrzyma służące do: – przekłuwania (wbrew zdrowemu rozsądkowi) bąbli; – Przyrząd nawigacyjny ułatwiający odnalezienie (po jego kolorze) swojej macierzystej grupy

Źródło: Praca zbiorowa pod redakcją ks. Zygmunta Malackiego
„Ku Jasnej Górze z WAPM”, Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej 1998
Zespół redakcyjny: Anna Borkowska, Marzena Czapczyk, Paweł Jakub Kaleta,
Ks. Zygmunt Malacki, Krystyna Szczerbińska, Jacek Szczerbiński, Ewa Anna Zając